Muzykoterapia

„Muzyka, (…), jest fantazją tkaną na kanwie podświadomych uczuć, sięga tam, gdzie słowo nie wystarczy”
( Wierszyłowski J.: „Psychologia muzyki”, PWN, Warszawa 1981, s.256)

Muzyka wykorzystywana jako środek profilaktyczny nie pozwala pogrążyć się w niekorzystnym dla organizmu stanie, ani go pogłębić i zapobiega zaburzeniom sfery psychicznej. Wspomaga aktywność ruchową i rehabilitację, usprawnia zdrowie psychiczne i społeczne, podtrzymuje zainteresowania. W procesach terapeutycznych muzykoterapii aktywnej, np. w śpiewaniu, nie chodzi o popisy wokalne mające wartość artystyczną, lecz o eksponowanie uczuć i nastrojów, o dążenie do równowagi emocjonalnej. Zajęcia muzykoterapeutyczne działają na receptory słuchowe, aktywizują emocje, działają na wyobraźnie, pobudzają fantazję. Celem terapeuty jest wytworzenie za pośrednictwem muzyki harmonii między przeżyciami i procesami fizjologicznymi. Idealne jest osiągnięcie wewnętrznej ciszy i równowagi.